۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۳, پنجشنبه

لیلا که دلش می گیرد هوای دلش شرجی می شود مانند دریا
جزر می شود، مد می شود، تیله ها را آب می برد، غرق می شوند
غرق
لیلا که دلش می گیرد پیراهنش تصویری از شب می شود، سیاه می شود، لیلا خواب می شود
خواب
لیلا که دلش می گیرد از آسمان عروسکهایی بی لیخند می بارد که گم کرده اند،
تبسم معصومشان را در کودکیم
گم
لیلا که دلش می گیرد تنگ می شود دلش برای خودش
تنگ
...

هیچ نظری موجود نیست: